.. ไดอารี่ วัยเยาว์-3..+*

(เข้าชม 286 ครั้ง)

เขาว่ากันว่า คนแก่ ก็มักจะชอบเล่าความหลัง
ฉันว่าฉันยังไม่แก่สักเท่าไหร่นะ ความรู้สึก มันก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี
ชีวิตวัยเด็ก ช่างเป็นความสุขอันไม่อาจหวนคืน
แต่มันเป็นบันทึก ที่ตราตรึงอยู่ในความทรงจำอันมากมาย อยู่อย่างนั้น...
ฉันชอบชีวิตวัยเยาว์มาก แม้ว่าบางช่วงมันจะรู้สึกว่า "กดดัน และคับแค้น"
แต่ในระหว่างความคับแค้นนั้น มันก็มีความงดงามที่หล่อหลอมความเป็น "ฉัน" ในวันนี้..

ขอบคุณภาพบ้านเก่า จากอินเตอร์เนตค่ะ..

วันนี้อยากจะมาเล่าเรื่องของดอกไม้

บ้านที่ฉันอยู่ตอนที่ยังเรียนชั้นประถมนั้น เป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูง
ส่วนใหญ่เป็นไม้สัก พื้นกระดานแต่ละแผ่นกว้างประมาณครึ่งศอก
มีสีดำมันวับ เพราะแม่มักจะต้มขี้ผึ้งผสมน้ำมันก๊าซแล้วเอาผ้าขี้ริ้วชุบทา
นอกจากว่ามันจะกันปลวกได้แล้ว มันยังทำให้พื้นไม้เงางามคงทน
ไม่ต้องใช้แลกเกอร์แพง ๆ เหมือนสมัยใหม่อีกด้วย

แม่มักจะทำให้ดูและเราก็ช่วยกันกวาดบ้านถูพื้น
แม่ปลูกฝังว่านี่มันเป็นงานสำหรับผู้หญิงนะ
และมันเป็นหน้าที่ของเรา..(ฉันและแม่)

เพราะฉะนั้นเป็นสิ่งแน่นอนว่า พี่ชายก็ไม่เคยต้องมา
ลำบากในการถูบ้านนะสิ
แล้วจะไม่ให้คิดว่าแม่รักพี่ชายมากกว่าได้ไงหล่ะ..

บ้านไม้ที่ฉันรัก อยู่ในความทรงจำเสมอ
เอาเป็นว่าเล่าคร่าว ๆ ให้ฟังก่อนว่า

เป็นบ้านที่มีห้องนอนใหญ่ 2 ห้องเท่า ๆ กัน
มีโถงอยู่ตรงกลางระหว่างห้อง
มีบันไดประมาณ 3-4 ซี่พาดลงไปที่ห้องโถงเล็กยาว ๆ
เป็นพื้นที่ที่แม่วางจักรเย็บผ้าข้างซ้ายบันไดนั้น
ถัดจักรเย็บผ้าไป พ่อใช้จอดเก็บมอเตอร์ไซด์ ซูซูกิ แบบผู้ชาย(มีถังน้ำมันอยู่ด้านบน)

อีกข้างนึงมีเตียงไม้สำหรับให้พวกคนงานที่มาช่วยทำนาและมักจะมาอยู่ประจำที่นี่นอน
ด้านหน้าจักรเย็บผ้าของแม่ ก็เป็นช่องประตูใหญ่ มีบันไดซี่เดียว เพื่อลงไปสู่พื้นดิน

พ่อทำสะพานไม้พาดจากพื้นดินแบน ๆ ราบ ๆ เอียงพาดขึ้นสู่ตัวบ้าน
กว้างประมาณเมตรกว่า มีหมอนไม้เล็ก ๆ ตีเป็นระยะ
สะพานนี้ใช้สำหรับนำรถมอเตอร์ไซด์ขึ้นมาเก็บบนบ้านในเวลากลางคืน
ส่วนตัวบ้านที่ฉันเอ่ยมานี้ เป็นส่วนที่หันหน้าไปทางทิศตะวันออก ซึ่งเป็นหน้าบ้าน

อื่มคงต้องหยุดเพียงเท่านี้ก่อน
เพราะรู้สึกว่า การเล่าเรื่องเหล่านี้ มันค่อนข้างยาก
และเอาเป็นว่า ค่ำนี้ถ้าฉันว่างจะมาเขียนต่อละกัน

ไหนหล่ะว่าจะเล่าเรื่องดอกไม้ คิคิ..
ก็ว่าไปตามอารมณ์แล้วกันนะ

ณ 10.54 น. 26-6-2551/ ชบาฯ